Ostatni, ostatni. Wzorem kibiców siatkówki, zasiadłem wczoraj do oglądania ostatniego programu Tomasz Lis na żywo. Nie zawiodłem się. Po raz kolejny, ale i ostatni zarazem, Lis stanął na wysokości zadania i jechał po PiS-ie, jak po przysłowiowej łysej kobyle. Poużywał sobie, wyładował swoją frustrację, a wtórowali mu (jak sam to określił) znamienici goście. Komorowski, Wałęsa, Belka i Cimoszewicz. Zabrakło jedynie Kiszczaka i Jaruzelskiego, no i Kwaśniewskiego oraz Mazowieckiego. A gdzie Wajda? A Palikot? Dobór gości sprawił, że przełączyłem się na oglądanie meczu Polski z Białorusią w meczu piłki ręcznej. Tam przynajmniej Polska wygrała. Bo w programie Lisa Polska przegrywała. I dzięki Bogu więcej Lisa w publicznej nie będzie, no chyba, że za kilka lat wróci stare, ale czy wtedy blisko sześćdziesięcioletni Lis dla kogokolwiek będzie jeszcze atrakcyjny?
http://prawymsierpowym.pl/index.php/2016/01/to-juz-jest-koniec/
Miejsce takich dziennikarzy jest w stacjach komercyjnych. Można mieć swoje poglądy, ale żeby w tak skrajny sposób je prezentować, to trudno nawet opisać. W telewizji publicznej jest Jan Pospieszalski, który też ma określone poglądy, wszyscy wiedzą jakie. Ale różnica między nim a Lisem jest kolosalna. Przede wszystkim do niego przychodzą goście przedstawiający różne punkty widzenia. Do Lisa od dobrych kilku lat nie przychodził nikt z PiS-u. I słusznie. To co robił Lis urągało wszelkim standardom.
Dziś wychodzą na jaw różne szczegóły dotyczące kupowania nie tylko dziennikarzy, ale i całych redakcji. 360 milionów złotych to nie jest mało. A właśnie tyle wydały spółki Skarbu Państwa na reklamę w zaprzyjaźnionych mediach. Czy zatem dziwić się można temu, że niektóre środowiska walczą o to, żeby było tak jak było (powiedziała tak Agnieszka Holland)? Wygrana Andrzeja Dudy oraz PiS-u oznaczała nie tylko utratę władzy, ale i utratę wpływów, a to z kolei wiąże się z utratą środków finansowych. Stąd ten huk i lament na całą Europę. Zawodzenie trwające od miesięcy przynosi jakieś tam rezultaty, ale chyba za późno się ocknęli towarzysze.
Nie ma już Kraśki, nie ma Tadli, Lisa, Lisowej, Ordyńskiego, Lewickiej. Uf, nareszcie można obejrzeć telewizję publiczną. Dyskusje są bardziej rzeczowe, nie ma narzucania swojego zdania przez dziennikarzy. Można?
Tomasz Lis jest wielkim fanem maratonów. Na jednym z nich o mało nie wykitował. Wydaje się, że wczoraj zakończył swój maraton nienawiści, który trwał w publicznej telewizji ponad 8 lat. Robił to całkowicie bezkarnie i właśnie to jest bolączką środowiska dziennikarskiego w Polsce. Dziennikarze od lat kreują rzeczywistość. Nikt ich nie krytykuje, bo przecież jest wolność słowa. Nie namawiam broń Boże do inwigilacji dziennikarzy, ale w jeden sposób można zmusić dziennikarzy, żeby byli choć trochę bardziej uczciwi. Otóż dziennikarzom należy zakazać mówić, że czegoś dowiedzieli się z anonimowego źródła. Gdy jakiś dziennikarz mówi, że anonimowy poseł danej partii powiedział to i to, oznacza to jedynie tyle, że sam sobie to wymyślił i akurat pasuje do jego koncepcji. Myślę, że zlikwidowanie tzw. anonimowego źródła sprawi, że choć trochę poprawi się kondycja dziennikarstwa w Polsce.
Lis odszedł. Czy na zawsze tego nie wiem. Mam jednak nadzieję, że takie kreatury więcej nie będą pojawiać się w telewizji. Ale nie mam też złudzeń. Na taką kreaturę znajdzie się zapotrzebowanie i wkrótce Lis wyląduje w jakiejś stacji komercyjnej. A gdy kiedyś będzie nowa władza, wiem kto będzie prezesem telewizji. Niestety, będzie to Tomasz Lis… Tacy jak on zawsze wracają, choć Tomasz Lis, tak jak każdy dziś jest na żywo, a jutro może (jak każdy z nas) …
